Przyleciałem do Nairobi z dwoma walizkami. Jedną z nich wypełniały polskie kolorowe magazyny. Równo 23 kilogramy śmieci.

Galeria w slumsach jest jak statek kosmiczny o białych ścianach. Wylądował i niewielu jest w stanie go nazwać. Najczęstsze pytanie to czy to studio fotograficzne. Zadawane zza progu, tak jakby wejścia do środka broniła szklana ściana. Pozornie niemądre pytanie okazuje się niezwykle przenikliwe. 

Funkcjonowanie takiego miejsca jak Mathare Art Gallery (Maktaba | Maonyesho / Bookstore | Exhibition) niebezpiecznie balansuje na granicy egzotycznych dekoracji w których eksplorując lokalność buduje się narracje nie dla tego świata. Opowieści, które snuje się w drogich restauracjach bogatych miast Europy. 
W wielokrotnie przerabianym i zawsze trochę naiwnym koncepcie zaproszenia widza do porzucenia swojej roli chcę oddać galerię jej sąsiadom. Chcę aby stali się współtwórcami, by miejsce to, choćby na chwilę, stało się ich i służyło im, nie karmieniu rozpasanego ego Art Worldu, który jako "musthave" tego sezonu uważa coś kolorowego związanego z kolonializmem. 

Sam sobie zaprzeczam i nie porzucam opresyjnego mechanizmu, bo buduję powtórzenie mechanizmów naszego świata. Wszyscy babramy się w odpadkach, nieustannie przetwarzamy i naśladujemy lepsze "gdzieś". W Afryce jest to jednak ekstremalne. W inspiracji sztuką biedną wymyślam więc zabawę, jej zasady, i zapraszam do gry. Klej, nożyczki, kolorowe zdjęcia ze starych czasopism. Zachęcam do zbiorowego recyklingu, zbudowania kolażu z wyciętych białych twarzy. Powstanie być może wspólna opowieść, lub tylko śmieciowa instalacja, albo coś na kształt wyklejonego plakatami pokoju nastolatka z lat 90. Nic nie jest wiadome. Po za tym, że będę mógł to zabrać do Europy. 

W Ghanie "biały człowiek umarł" to określenie śmieci które masowo trafiają z Europy i Stanów Zjednoczonych do Afryki. Nikt nie może uwierzyć, że za życia można pozbyć się sprawnych jeszcze przedmiotów. Nie wiem czy w Kenii funkcjonuje podobny zwrot, tu ponoć trafiają śmieci klasy premium. Bogatszy Kraj. Wystarczy jednak wyjść na główną "ulicę" slumsów Mathare by spotkać rzędy warsztatów przetwarzających, naprawiających i handlujących przede wszystkim używaną elektroniką. Sąsiadują na przykład ze sklepem sprzedającym kolorowe plakaty przedstawiające białych bogatych ludzi, wille i drogie samochody. Kosztują niecałego dolara.

kurator: Kamil Kuitkowski 
współpraca: Justus Omondi