„Opowieści nigeryjskie” powstały jako materiał poboczny, w procesie realizacji filmu „Artystyczne Awangardy Wrocławia lat 60. i 70. XX wieku”. Pewnego dnia umówiłam się na rozmowę z Anną Szpakowską – Kujawską, artystką związaną przez długie lata ze Szkołą Wrocławską, elitarnym ugrupowaniem zrzeszającym malarzy wrocławskich. Pani Anna okazała się wspaniałą rozmówczynią - i tak pierwsze spotkanie przerodziło się w kolejne, podczas których rejestrowałam epizody związane z praktyką artystki.
„Opowieści nigeryjskie” można potraktować jako dokument, ale bardziej właściwa wydaje się formuła ‘historii mówionej’. 

Pomimo tego, że nie powstały jako materiał badawczy mają jednak cechy wyjątkowe, ze względu na brak innych - poza fotografiami i dźwiękami nagranymi przez Panią Annę w latach 1977-1984 – zewnętrznych zapisów i relacji z doświadczeń artystki w Nigerii. 
Relacja ma charakter linearny, rytmiczny, a łagodny i wyważony głos narratorki pozwala słuchaczowi płynąć wraz z opowieścią. 

Barbara Maroń